Begrijpen zonder oordelen

Verslag van de afsluiting van ICW 2016

Elisabeth Borgermans & Gianni Grot

Elisabeth Borgermans & Gianni Grot


Gekleurde plaknotities trekken een spoor door Theater De NWE Vorst. Van de kelder tot de bovenste verdieping. Gedachten, spiekbriefjes, associaties, woorden, confetti. 
Deze middag delen de choreografen van ICW in paren en groepjes, in gesprek met elkaar, hoe zij deze dagen hebben beleefd en wat hen aan het denken bracht.

Tekst: Lisa Reinheimer
Beeld: William van der Voort

 

Aisling O'Coineen

Aisling O’Coineen

Mieren
Als een colonne mieren dalen bezoekers en choreografen vol verwachting de trappen van De NWE Vorst af. De deur naar de kluis gaat open. Het is er donker. Stil. In het schaarse licht dat van een laptop in een hoek schijnt, is beweging in de ruimte te ontwaren. Het is benauwd in de kluis. Langzaam kruipt en klimt een persoon over de bezoekers. Als plots “Ik haat deze ruimte!” klinkt. ‘Pff, wat een opluchting’, denk ik. Het is een zij, Aisling O’Coineen, ze heeft een andere deur opengetrokken, zodat er licht in de kluis valt. Katja Grässli volgt haar. Na wat aarzeling volgen ook wij haar en komen in een langwerpige, lichte ruimte. Klapstoelen aan weerskanten van de muur, daartussen rijen met waxinelichtjes. Het lijkt wel een heilige ruimte. “Ik hou van deze ruimte, jij niet?”, vraagt Aisling, als ze plaats neemt op een kussen tegen de verwarming. “Ja, ik hou van deze ruimte”, antwoordt Katja en kijkt ons vragend aan. “Jullie?”.

 

Ivana Diboune en Evangelos Biskas

Ivana Diboune en Evangelos Biskas

Vissen
Dan vertrekt de colonne weer. In de kelder geven Ivana Diboune en Evangelos Biskas ons een korte introductie: “Dit is een vissenkom, want waarom nemen we de ruimte niet eens anders waar? Dus, laten we deze ruimte als zodanig onderzoeken.” Er staan groene planten en de ruimte is bezaaid met plaknotities. Ze dwarrelen als vlokken vissenvoer van het plafond. Groepjes vissen klonteren samen, in een hoek zo’n vis die het glas schoonhoudt.  Er plakt een briefje aan iemands schoen en hij krijgt hem maar niet los. Even later plakt het briefje aan een andere schoen. ‘Sperm’ staat erop.

 

Marije Nie  en Eleni Ploumi

Marije Nie en Eleni Ploumi

Tappen en trillen
De colonne trekt verder naar de Rode Salon. Tapdanser Marije Nie bespeelt met haar voeten de aarde, masseert en kietelt haar. Moderne danser Eleni Ploumi reageert op de grondtrillingen die Marije’s voeten veroorzaken. Dit is een jamsessie. Twee individuen die het gesprek aangaan en zoeken naar een gemene deler. Marije en Elini vroegen zich af of je als dansmaker een gesprek kunt voeren over belangrijke thema’s in de samenleving, de wereld. En wat zou dan een vorm kunnen zijn? Deze jamsessie zou een gespreksvorm kunnen zijn.

 

Fernanda Silva & Luisa Schmitz

Fernanda Silva & Luisa Schmitz

Plak
En verder naar boven gaan we. De studio van DansBrabant is vergeven van de plaknotities. In verschillende composities op de vloer en de ramen waar het zonlicht gekleurd door op de vloer valt. Dans kan heel intiem zijn. Het spiegelt onze gemoedstoestand. Hoe leest een ander die en is het erg als dat wat we uitstralen niet helder is? Fernanda Silva beschrijft de bewegingen van Luisa Schmitz. Ze raakt in de war. Dat vertelt ze, dat ze niet snapt wat Luisa doet. Ik vond dat heel oprecht.

Elisabeth Borgermans & Gianni Grot

Elisabeth Borgermans & Gianni Grot

Gek gesprek
We verplaatsen ons naar de muurkant van de studio. Het lage zonlicht in onze ogen. Elisabeth Borgermans en Gianni Grot voeren een gesprek. Ze lezen elkaar de plaknotities voor. Een gek gesprek. Letterlijk. En woord voor woord. Dan neemt de beweging het gesproken woord over. De woorden lijken de interactie tussen de twee te volgen, dan weer leiden de woorden de interactie. Het is plezierig om naar te kijken, het laat mijn denken bewegen.

Jija Sohn & Joost Vrouenraets

Jija Sohn & Joost Vrouenraets


Maskers met fluitjes
Twee stoelen zijn versierd met plaknotities, als verjaardagstoelen. Op de vloer een piramide van neonkleurige plakbriefjes. Jaren ’80 muziek, een springtouw en maskers met fluitjes. De voorwerpen met hun lijnen dicteren de ruimte. Jija Sohn en Joost Vrouenraets voeren een heel ander gesprek met elkaar. Zonder woorden, maar reagerend op elkaars doen. Als twee kinderen die elkaars spel nadoen. De ander daarbij steeds uitdagend. En toch, ongemerkt laten zij zich, al bewegend door de ruimte, leiden door de dicterende voorwerpen.

 

Judith Clijsters & Annemijn Rijk

Judith Clijsters & Annemijn Rijk

Begrijpen zonder oordelen
Het laatste spel is een samenvatting van de voorbije dagen. Niet alleen ritme, toenadering en articulatie, maar vooral het gesprek met elkaar aangaan. Over makerschap, verantwoordelijkheid en de balans tussen autonomie en commercie.
Annemijn Rijk en Judith Clijsters nodigen ons uit om een spel te spelen. Ze leggen de regels niet uit. Ze staan in een kring met hun gezicht naar binnen. Iemand maakt een statement. Een ander verdraait dit statement. Een nieuw statement. Handgeklap. En opnieuw klinkt het laatste statement.

Wat dit spel zo treffend maakt, is het daadwerkelijk proberen te begrijpen van elkaar. Zonder te oordelen. Ze nemen de tijd om uit te zoeken wat de ander precies bedoeld wordt. Ze helpen elkaar en daarmee ook mij.

Van 5 tot en met 9 maart vond in Tilburg de zesde editie van de International Choreographers Week plaats, georganiseerd door DansBrabant en Fontys Dance Academy en onderdeel van Tilburg Dansstad (Partnership van Theater De NWE Vorst, DansBrabant, Factorium, Theaters Tilburg en Fontys School of Fine and Performing Arts).

Tijdens de ICW worden choreografen vanuit alle hoeken van de wereld en met verschillende culturele en artistieke achtergronden verenigd. Hoofdonderwerp is hun professionele praktijk in het professionele dans- en theaterveld. Het programma bestaat uit workshops, lezingen, presentaties, discussies en voorstellingbezoek, aansluitend op het thema. Dit jaar was gecentreerd rond de choreograaf als veranderaar in een veranderende samenleving. Het verslag hierboven gaat over de presentaties/’sharings’ die de deelnemende choreografen in duo’s en gezamenlijk gaven op de laatste dag van de International Choreographers Week 2016 in alle mogelijke ruimtes en hoeken van Theater De NWE Vorst.