.Ball

© Ernest Potters

© Ernest Potters

Als kleine jongen raakt de in Tilburg Noord opgroeiende Nasser verslingerd aan de bal. Lange dagen maken ze met elkaar, hij en de bal, soms zijn ze wel acht uur samen, altijd op straat. Open om anderen in zijn grote liefde te laten delen, groeit Nasser uit tot een jongeman die door het eindeloze oefenen de geheimen van ‘het ronde leer’ doorgrondt, maar ook het mysterie ervan weet te koesteren.

In 2016 ontmoeten choreograaf Guilherme Miotto en Nasser el Jackson elkaar. Guilherme valt als een blok voor Nassers uitzonderlijke persoonlijkheid en bewegingskwaliteit – een wonderlijke combinatie van charisma, dienstbaarheid, elegantie en virtuositeit. Hij besluit een avondvullende solo te maken voor de Tilburgse baltovenaar die ook optreedt als ambassadeur straatvoetbal voor de KNVB. Of kunnen we het beter een duet noemen voor man en bal? Nee. Nog meer dan dat is het een trio: een trio tussen man, bal en ruimte, met het lef en de schoonheid van alles wat bevochten moet worden. Net als in zijn eerdere werk ontvouwt Miotto in .Ball de vitale drang, ontwapenende kracht en onverzettelijke tederheid van een lichaam dat wil overleven.

Met zijn petje achterste voren, opgeschoren haardracht, smalle gelaat en postuur is Nasser een opvallende verschijning in de context van de hedendaagse dans. Op het eerste oog is hij een typische Marokkaanse jongeman bij wie geen enkele van de stereotype associaties verwijst naar die van danser. Zijn aanwezigheid in de theaterzaal veroorzaakt een levendige wrijving. Simpele vragen als ‘wie is Nasser’ en ‘wie zijn wij’? leggen bloot hoe het lichaam ons kan aanmoedigen om een opnieuw positie in te nemen ten aanzien van gevestigde waarden en vooroordelen.

Choreografie: Guilherme Miotto
Performer: Nasser El Jackson
Soundscape: Joel Ryan
Stage design: Erik van de Wijdeven
Dramaturg: Moos van den Broek
Een productie van Corpo Máquina in coproductie met DansBrabant, Ballet National de Marseille en Theaterfestival Boulevard.

.Ball gaat in de zomer van 2018 in première tijdens Theaterfestival Boulevard in ‘s-Hertogenbosch.

.Ball is een avondvullende cross over tussen freestyle voetbal en dans. De voorstelling past in een serie solo’s die choreograaf Guilherme Miotto maakt in samenwerking met in het oog springende bewegers die excelleren in hun discipline. Lineair gezien is .Ball de opvolger van Even Worse dat in augustus 2017 met veel succes in première ging. .Ball is het eerste avondvullende project onder de vlag van Corpo Máquina.

Corpo Máquina werd in 2017 opgericht door choreograaf Guilherme Miotto en sociaalwerker Amine Mbarki. Corpo Máquina creëert voorstellingen waarin fysieke aanwezigheid en fysieke beleving uitgangspunt en doel ineen zijn. Zowel onervaren, ongeschoolde bewegers als uiterst begaafde performers excelleren in hun discipline. Sociale en culturele identiteiten worden omgezet in fysieke, zintuigelijke referentiekaders. Met thema’s uit- en verwijzingen naar leven en omgeving van de performers zoekt Corpo Máquina de dialoog met een breed publiek en met specifieke doelgroepen. Zo werkt Corpo Máquina aan een groeiende en gemotiveerde achterban van alle leeftijden en diverse sociale en culturele achtergronden.

Basisgedachte is dat onze ervaring van de wereld zich niet alleen in onze hersenen nestelt, maar vooral ook in ons lichaam. Het menselijk lichaam is een opslag van herinnering en ervaringen. Deze fysieke opslag bepaalt vanuit ons diepste onderbewustzijn onze manier van bewegen. Dat geldt zowel voor ongeschoolde en onbevangen bewegers als voor getrainde professionele performers. Corpo Máquina is ervan overtuigd dat er in ieder mens een danser schuilt en dat die danser in staat is om muren omver te werpen, schotten neer te halen en vastgeroeste vormen en verhoudingen tussen mensen te doorbreken. Dwars door cultuurverschillen, leeftijdsgrenzen, sociale en taalbarrières vindt de zeggingskracht van het lichaam zijn weg. Hiermee brengt Corpo Máquina zowel op het podium als in het publiek mensen, werelden en invalshoeken bij elkaar die elkaar elders niet vanzelfsprekend ontmoeten. Zo helpt het lichaam een nieuwe taal te vinden om elkaar beter te zien: opener, en met perspectief. Corpo Máquina; dat is dans met verdieping en betrokkenheid bij mensen.